Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów i/lub usług jednego przedsiębiorcy od towarów i/lub usług innego przedsiębiorcy oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu ochrony udzielonej na znaku.
Żeby można byłoby udzielić na nie ochrony muszą one spełniać jednocześnie dwa, łączne kryteria:
muszą nadawać się do odróżnienia towarów i/lub usług jednego przedsiębiorstwa od drugiego przedsiębiorstwa,
muszą nadawać się do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych.
Zgłoszenie do ochrony znaku towarowego wymaga szczegółowego wskazania towarów i/lub usług, które zgłaszający ma zamiar chronić.
Znaki towarowe są oznaczeniami stosowanymi w handlu, służącymi do identyfikacji produktów i/lub usług konkretnego przedsiębiorcy. Umożliwiają one odróżnianie produktów tego samego rodzaju oferowanych przez różnych przedsiębiorców, stanowiąc tym samym podstawę budowania wizerunku i reputacji marki.
Wyróżnia się wiele rodzajów znaków towarów. Najczęściej występującymi są znaki słowne, graficzne, słowno-graficzne, przestrzenne, pozycyjne, dźwiękowe; kolor; deseń; ruchome; multimedialne; hologramy oraz inne niewymienione w tym miejscu rodzaje znaków towarowych. Pojawia się zatem pytanie, czy wszystko może być znakiem towarowym?
Producent opakowań Ardagh Metal Beverage Holdings, złożył w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) wniosek o zarejestrowanie oznaczenia dźwiękowego jako unijnego znaku towarowego. Taki dźwięk znany jest każdemu: producent nagrał dźwięk powstający przy otwieraniu puszki z napojem wraz z około dziewięciosekundowym musowaniem. Urząd odmówił rejestracji, wobec czego spółka udała się do Sądu.
Wyrok Sądu EU z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie T-668/19
Zgłaszając znak niekonwencjonalny (w tym przypadkowy dźwiękowy), należy mieć na względzie, że w każdym przypadku znak ten musi mieć zdolność odróżniającą, tj. zdolność do odróżniania towarów jednego przedsiębiorcy od towarów innego przedsiębiorcy.
W przedmiocie zdolności odróżniającej Sąd EU stwierdził:
Dźwięk powstający przy otwieraniu puszki będzie uważany, przy uwzględnieniu rodzaju rozpatrywanych towarów, za element czysto techniczny i funkcjonalny, ponieważ otwarcie puszki lub butelki jest nieodłącznym elementem określonego rozwiązania technicznego w ramach wykorzystywania konsumpcyjnego napojów, niezależnie od tego, czy takie towary zawierają dwutlenek węgla, czy nie. Gdy zaś dany element jest postrzegany przez właściwy krąg odbiorców jako odgrywający przede wszystkim rolę techniczną i funkcjonalną, nie będzie on uważany za wskazówkę pochodzenia handlowego rozpatrywanych towarów [zob. analogicznie wyrok z dnia 18 stycznia 2013 r., FunFactory vs. OHIM (Wibrator), T‑137/12, niepublikowany, EU:T:2013:26, pkt 27 i przytoczone tam orzecznictwo].
Dźwięk musowania pęcherzyków będzie natychmiast postrzegany przez właściwy krąg odbiorców jako odnoszący się do napojów.
Sąd UE uznał, iż dźwięk otwierania puszki wraz z następującą po nim ciszą i dźwiękiem napoju musującego nie ma waloru odróżniającego od zwykłej czynności otwierania puszki, tj. sekwencja ta jest tożsama na rynku napojów i dotyczy niemal każdego producenta napojów gazowanych, który swoje napoje sprzedaje w puszce. Krąg odbiorców nie jest w stanie odróżnić tych czynności u różnych producentów, a zatem żadnego dźwięku nie można identyfikować jako tożsamego i wyłącznie charakterstycznego dla jednego producenta.
Commenti